AROS to skrót od „Amiga Research Operating System” (ze względów licencyjnych od 2007 r. słowo Amiga w pełnej nazwie zostało zastąpione słowem AROS).

Idea była prosta – przenieść system Amigi na inne platformy sprzętowe. I to się stało – powstały wersje na PowerPC, ARM a najlepiej rozwinął się na x86 (PC). Jest nawet wersja na Motorolę 68k.

System powstał z użyciem tzw. inżynierii wstecznej, czyli działanie AmigaOS 3.1 zostało odtworzone bez użycia źródeł. Odpowiednikiem Workbencha jest Wanderer, a zamiast MUI użyto Zune (własne, niekompatybilne rozwiązanie).

Największym problemem jest brak oprogramowania. Drugim, bardzo istotnym, jest zbyt wielka różnorodność sprzętowa PC – niesie to konieczność pisania wielu sterowników do wielu urządzeń. Jest to niewykonalne garstką osób.

Problem próbowano obejść poprzez gotowe składaki PC o nazwie ARES – złożone z komponentów obsługiwanych przez AROS-a.

Obecnie najpopularniejsza odmiana AROS-a to IcAROS Desktop w wersji LiveDVD (z opcją instalacji na dysku oraz do uruchomienia pod maszyną wirtualną).

icaros_203_about

Wiele projektów których motorem napędowym był Pascal Pappara  jest już przeszłością – np. AspireOS na Acer Aspire One, Broadway X na Efikę MX (2012 r.) czy AEROS na Raspbery Pi (2013 r.).

AROS obecnie chyba przestaje dryfować w wielu kierunkach naraz – najnowsze tendencje to wspomniana hybryda AROS-a z linuksem o nazwie AEROS wydana na x86 i ARM (użyty linuks to Debian).

AEROS umożiwia uruchamianie oprogramowania z AROS-a, z linuksa, z Amigi (za pomocą emulatura JanusUAE) a także aplikacji Windows (za pomocą linuksowego Wine).

W 2016 r. AEROS ma być wydany na konsolę indieGO! (projekt z Kickstartera). Jest to konsola do gier retro na bazie Raspberry Pi 2 (opcjonalnie Odroid C1 lub Odroid XU4).

indiego_konsola_retro

 

[ ↑ ]
Zabierz mnie na górę!