Krótki, acz treściwy tutorial, zatytułowany dość tajemniczo, potwierdza tylko pewną tezę, którą dawno temu, raczył powtarzać mój matematyk z liceum: najprostsze rozwiązania są najtrudniejsze.
Od czasu kiedy, do mojej AROS-owej, natywnej, rodzinki, dołączył także notebook Acer Aspire One, zabrakło mi narzędzia, które sterowałoby poziomem głośności w komputerze, wprost z blatu, lub z paska AmiStart. Zabieranie notebooka, w miejsca publiczne, poczekalnie czy przystanki, wymuszało czasami wyciszanie komputera podczas pracy, choćby ze względu na poczucie kultury osobistej, której niestety wielu osobom brakuje. Niekoniecznie jestem zachwycony głośnymi rozmowami telefonicznymi, odpalaniem gier czy filmików na YT, z ustawionym na full dźwiękiem, przez wszędobylskich amatorów smartfonowej rozrywki. Nie rób drugiemu, co tobie niemiłe. Niestety, uruchamianie za każdym razem preferencji AHI, było co najmniej niewygodne, żeby nie powiedzieć upierdliwe. Przeszukiwanie internetu spełzło na niczym. Na Klasyka i owszem, jest coś takiego. Na AROS-a, już nie koniecznie. Pomysł narodził się dość nagle i spontanicznie jak w bajce Pomysłowy Dobromir. Najlepsze jest to, że zadziała on także na każdej amigowej platformie, na której obsługą dźwięku zajmuje się pakiet AHI, wliczając w to Klasyka (oczywiście w tym przypadku będzie chodziło tylko o oprogramowanie korzystające z tego pakietu).
Przejdźmy do meritum, Jak wiadomo, zarówno jak w przypadku klasyka, jak i AROS-a oraz pozostałych systemów NG, pliki ustawień zapisywane są w katalogu ENVARC. Podczas startu systemu, jest on kopiowany w całości do RAM Dysku, zmieniając nazwę na ENV. Podczas wprowadzania zmian w preferencjach systemu i programów, pliki ustawień są zapisywane zarówno do jednego, jak i drugiego katalogu. Są to zmiany trwałe. Natomiast jeżeli podczas edycji preferencji, zastosujemy tylko Użyj, ich zapis następuje tylko w katalogu ENV, w RAM Dysku. To są zmiany nietrwałe, usuwane i zastępowane trwałymi, przy następnym starcie systemu.
Tyle jeśłi chodzi o teorię. Przy tworzeniu owego gadżetu, stwierdziłem, że wystarczy mi trzy poziomy głośności: 100%, 50% i wyciszenie. Jeśli ktoś potrzebuje większej precyzji, np. co 25%, nie ma z tym żadnego problemu. Na moim przykładzie: otwieramy dowolny menadżer plików, np. DOpus i w ENVARC, zakładamy katalog AHIGadget. Jak ktoś woli polskie nazwy, proszę bardzo. Zazwyczaj, przy podobnych projektach, stosuję angielskie nazwy, gdyż są bardziej uniwersalne (Rys.1).
Następnie, w nowo utworzonym katalogu, tworzymy trzy kolejne: volume-100, volume-50 i volume-mute. Potem otwieramy okno preferencji AHI i dla wszystkich jednostek muzycznych ustawiamy pasek głośności na maksimum (Rys.2).
Dalej, prawe menu, Zapisz jako i plik ahi.prefs zapisujemy do katalogu ENVARC/AHIGadget/volume-100/. Następnie, ponownie uruchamiamy preferencje AHI i tym razem głośność, dla wszystkich jednostek muzycznych ustawiamy na połowę, czyli -16dB (Rys.3).
Potem, jak poprzednio, czyli Zapisz jako i plik ahi.prefs ląduje tym razem do ENVARC/AHIGadget/volume-50/. Został już tylko poziom wyciszenia: preferencje AHI, głośność wszystkich jednostek muzycznych na minimum (Rys.4), a plik ustawień zapisujemy do ENVARC/AHIGadget/volume-mute/.
Pora na drugi etap: skrypty. Najpierw musimy zlokalizować, gdzie pakiet AHI trzyma swoje ustawienia. Zazwyczaj jest to ENVARC:sys/ dla twardego dysku i ENV:sys/ dla RAM Dysku. Całą operację nadpisywania ustawień AHI, będziemy przeprowadzać tylko w RAM Dysku. Tak więc, w dowolnym edytorze tworzymy trzy osobne pliki tekstowe. I tak odpowiednio:
dla poziomu głośności 100%:
c:copy >NIL: ENV:AHIGadget/volume-100/ahi.prefs to env:sys,
dla 50%:
c:copy >NIL: ENVARC:AHIGadget/volume-50/ahi.prefs to env:sys,
a dla wyciszenia:
c:copy >NIL: ENVARC:AHIGadget/volume-mute/ahi.prefs to env:sys.
Wszystkie skrypty zapisujemy w ENVARC:AHIGadget. Dorzucamy do każdego ładną ikonkę głośnika, odpowiednio prezentującą poziom głośności, a w każdej z nich w tooltypes, wpisujemy C:IconX, jako program wykonywalny (Rys.5). Ikony możemy znaleźć w sieci lub wykonać własnoręcznie (oczywiście po przeczytaniu artykułu o robieniu ikonek, który także jest w aktualnym numerze). Katalogowi AHIGadget, znajdującego się w ENVARC:, także dokładamy odpowiednią ikonkę, kojarzącą się ze zmianą głośności i po sprawdzeniu, czy wszystko jest na miejscu, resetujemy system.
Trzeci etap: AmiStart. Otwieramy RAM Dysk i w ENV szukamy katalogu AHIGadget. Po jego zlokalizowaniu łapiemy za ikonę i wrzucamy do AmiStart. Edytujemy parametry katalogu w pasku zadań, tak aby widoczne były tylko ikony skryptów i gotowe (Rys.6). Resetujemy system, gadżet głośności AHI, gotowy. Zwróćcie uwagę, że dzięki temu, że będziemy przeprowadzać operacje zmiany głośności, tylko w obrębie RAM-u, oszczędzamy dysk twardy, gdyż częste nadpisywanie tych samych danych w tych samych obszarach, zużywa talerze.
Szybkie i proste w wykonaniu, rozwiązanie, dzięki czemu, mój notebook z AROS-em na pokładzie, stał się bardziej przyjazny społecznie, niestety, nie jest pozbawione wad. Po pierwsze; zmiana głośności AHI, nie będzie słyszalna w momencie, gdy jakiś proces korzysta z pakietu. Przykładowo: odtwarzamy muzykę w MPlayerze i chcemy ściszyć komputer. Klikamy na ikonkę mute, a muzyka dalej na full. Żeby zmiana ustawień była słyszalna, musimy zastopować odtwarzanie i dopiero po ponownym kliknięciu PLAY usłyszymy, że nasz komputer „milczy”. Po drugie; wspomniana uniwersalność pomysłu, sprawi że, gadżet zadziała na każdej Amidze (Klasyk, MOS, Amiga OS4, AROS), pod jednym warunkiem. Po skopiowaniu np. całego katalogu ze skryptami, na inny komputer, musimy powtórzyć tworzenie samych preferencji AHI (ahi.prefs), ponieważ pliki te zawierają także informacje o systemie i karcie dźwiękowej i nie zadziałają po skopiowaniu na inny komputer. I po trzecie; w przypadku Amigi Klasycznej, jak wspomniałem na początku, gadżet zadziała tylko i wyłącznie z programami korzystającymi z pakietu AHI. Jeśli uruchomimy grę lub inny program, który odtwarza dźwięk, bezpośrednio korzystając z Pauli, wyciszenie, lub zmniejszenie jego poziomu, nie będzie słyszalne.
Niemniej jednak gadżet sprawdził się w 100% i jestem z tego rozwiązania bardzo zadowolony. Jeśli nie korzystacie z AmiStart, można ikonki skryptów wyłonić bezpośrednio na blat, lub wrzucić czy to do AmiDocka, czy innego ToolManagera.
’Don Rafito’ – Amiga NG (6) 1/2019
